Abstract
Ushbu tezis hozirda globallashayotgan davrda qochqinlar maqomini aniqlash bilan bog'liq. Shu munosabat bilan qochqin maqomini tan olishga intilayotgan odamlarning huquqiy mushkul ahvoli qochqinlar huquqi bo‘yicha yetakchi yurisdiksiyalarda sud organlari tomonidan nomuvofiq tarzda ko‘rib chiqilganligi haqidagi dalillarni ko‘rib chiqib, bu borada xalqaro qochqinlar huquqining aniq va prinsipial qo‘llanilishiga nazariy hamda doktrinal to‘siqlarni aniqlash 1951-yildagi Qochqinlar maqomi to‘g‘risidagi konvensiya va uning 1967-yil Protokolining 1A (2) moddasi ma’nosida shaxs qanday holatlarda ta’qibga uchraganidan asosli qo‘rquvni yuzaga keltirishi mumkin” degan savol tug‘iladi. Tabiiy xavf-xatarlar va insonlar o'rtasidagi munosabatlarni aniq tushunmasdan RSD (Rad etish sezgir disforiya) xavfsiz bajarilishi mumkin emasligini ta'kidlagan holda, tezis odamlarning turli xil ta'sir ko'rsatishi va tabiiy ofatlar bilan bog'liq zararlarga zaifligining qo'shimcha sababi sifatida kamsitishni ko'radigan tabiiy ofatlar antropologiyasi va siyosiy ekologiyadan tushunchalarni oladi. Ushbu nazariy asos, mavjud doktrinal va sud yondashuvlarini ko'rib chiqishdan olingan tushunchalar bilan birgalikda ta'qib qilishning asosiy inson huquqlariga asoslangan yondashuvini tanqidiy qayta ko'rib chiqishga undaydi. Tadqiqot savoliga javob sifatida qochqinlar ta'rifining inson huquqlariga asoslangan yangi talqini qabul qilinadi va qo'llaniladi.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.